Cenny czarny dąb

Nazywany polskim hebanem lub dębem kopalnym – czarny dąb, to drewno o unikatowej technice pozyskania i obróbki. Wydobywa się go spod ziemi lub wody, gdzie przebywa w warunkach wysokiej wilgotności nawet kilkaset lat.
Szacuje się, że na świecie jego złoża są mniejsze od złoża diamentów, a rozlokowane są na terenie niemal całej Europy. Jego największe skupiska usytuowane są w żwirowo-piaszczystych dorzeczach oraz pradolinach rzek Europy Środkowej i Południowej. W Polsce znajduje się go w województwach podkarpackim i lubuskim, a w szczególności w okolicach Dębicy oraz Szprotawy.

Trudne pozyskanie
Wydobywanie czarnego dębu następuje podczas eksploatacji złóż surowców mineralnych, a w szczególności odnajdywany jest w kopalniach piasku czy żwiru. Pozyskania tego surowca nie wykonuje się zimą, gdyż w wskutek nasycenia wilgocią nie znosi on temperatur poniżej 4°C. W celu przechowania materiału do dalszej obróbki zatapia się go w zbiornikach wodnych, zachowując przy tym stałą temperaturę powietrza oraz wysoki poziom wody.
Na jakość oraz barwę zachowanego drewna mają warunki, w jakich znajdował się dąb przez te setki lat. Przede wszystkim negatywnie oddziaływają okresowe wahania poziomu wód gruntowych, w wyniku których następuje cykliczne odsłanianie i zalewanie drewna. Przyczynia się to do szybszego rozkładu i obniżenia właściwości mechanicznych.
W bardzo dobrym stanie, pomimo rozkładu kory i bielu, a także obecności substancji mineralnych oraz niskim zmianom poziomu wód, znajduje się drewno dębu zatopione w zbiornikach wodnych, bagnach i torfowiskach.
Niestety, często takie fragmenty drewna są traktowane jako odpad ze względu na niską świadomość dotyczącą tak cennego surowca. W Polsce niewiele jest specjalistycznych firm, które posiadają odpowiedni sprzęt i doświadczoną załogę, które są w stanie wydobyć, załadować oraz przetransportować czarny dąb z dna rzeki lub z kopalni. Dlatego często znaleziony surowiec pozostaje w wyrobisku poeksploatacyjnym lub ulega zniszczeniu.

(...)

To jedynie fragment tekstu. Chcesz czytać całe teksty?  Zamów prenumeratę "Nowej Gazety Leśnej"!

WIĘCEJ