Wszechstronny topór

Siekiera to ręczne narzędzie przeznaczone do pracy z drewnem, zarówno do ścinki drzew, okrzesywania, przecinania w poprzek włókien czy przełupywania drewna wzdłużnie. Służy także do wielu prac ciesielskich i stolarskich.

Kiedy wymyślono siekierę? Trudno powiedzieć dokładnie, w paleolicie (epoka kamienia łupanego) początkowo zaczęto posługiwać się prymitywnymi narzędziami ręcznymi.

Ostro zakończony odłup krzemienny (pięściak, tłuk) służył jako narzędzie oraz broń. W młodszym paleolicie – ok. 100 tysięcy lat p.n.e., pojawił się ciosak kamienny będący prototypem siekiery.

Szacuje się, że siekiera powstała w epoce neolitu ok. 6 tysięcy lat przed naszą erą. Kształtem przypominała obecnie dostępne siekiery. Najczęściej składała się z kamiennego ostrza, które po obłupaniu oraz wygładzeniu mokrym żwirem przytwierdzano do drewnianego trzonka.

Był on wykonywany najczęściej z gałęzi, a do wiązania używano żywic oraz łyka drzewnego lub rzemieni.

Siekiery kamienne zostały wyparte przez te odlewane z brązu, a następnie ok. VIII wieku p.n.e. dzięki odkryciu hartowaniu żelaza, przez siekiery żelazne. Od tamtego czasu ogólny zarys budowy siekiery się nie zmienił.

(...)

To jedynie fragment tekstu. Chcesz czytać całe teksty?  Zamów prenumeratę "Nowej Gazety Leśnej"!

WIĘCEJ