Leśna prewencja

Wraz z rozwojem leśnictwa doskonalono również profilaktykę i ochronę pracowników leśnych przed zagrożeniami


W celu poprawy bezpieczeństwa i warunków pracy w lesie już po II wojnie światowej, podejmowano w Polsce szereg działań profilaktycznych. Dokonywano również ulepszeń ergonomicznych narzędzi oraz używanych środków ochrony osobistej. Wprowadzono między innymi obowiązek noszenia kasków ochronnych przy wykonywaniu prac ścinki drewna. Przyczyniła się do tego coraz większa wydajność pozyskania przy udziale pił motorowych. Przed 1951 r. w całym państwowym gospodarstwie leśnym pracowało zaledwie 70 pił spalinowych. Ale już w 1959 r. w Polsce pracowało ponad 2700 pilarek.

Hełmy i gumofilce
Pierwszymi kaskami jakie obowiązywały w leśnictwie, były skórzane ochraniacze głowy typu górniczego z małym daszkiem z przodu. Skórzany kask szybko zmodyfikowano dodając mu pełne szerokie rondo. Budowa taka wykluczała urazy szyi i uszu od spadających gałęzi lub wierzchołków drzew. Następcą kasków skórzanych były kaski plastikowe, które produkowano w trzech kolorach. Kaski czerwone nosili robotnicy, żółte brygadziści a białe nadzór gospodarki leśnej. Leśny kask ochronny został ostatecznie doposażony w nauszniki, siatkę ochronną z przodu i firankę z tyłu kasku, pozwalającą pracować w czyszczeniach późnych.
Do ochrony rąk stosowano różnego rodzaju rękawice. Wykonane były one z mocnego materiału, skóry lub tworzyw sztucznych. Przy pracy sękarkami udarowymi – urządzeniami o napędzie elektrycznym – stosowano rękawice z wkładkami wykonanymi z filcu. Robotnicy leśni pracowali w specjalnie zaprojektowanych, choć dość prymitywnych, kombinezonach drelichowych, podczas deszczy doposażani byli w gumowe płaszcze. Na nogach latem noszono skórzane trzewiki, zimą bardzo praktyczne było obuwie typu gumofilce, które  stosowano w różnych gałęziach gospodarki. Słynne gumofilce stały się nawet symbolem minionej epoki.
Do noszenia ciężkich przedmiotów jak np. żerdzi czy papierówek zakładano tzw. naramienniki. Przeznaczone były one do ochrony barków przed odgnieceniem, skaleczeniem czy uderzeniem. Przedmioty te wykonane były ze skóry lub brezentu z filcowymi wkładkami. Do tułowia robotnika przymocowywano je za pomocą skórzanego paska.

(...)

To jedynie fragment tekstu. Chcesz czytać całe teksty?  Zamów prenumeratę "Nowej Gazety Leśnej"!

WIĘCEJ